Anamiza bu kahpelik rolünü vermeye kalkanları görmedin iyi ki adsız şehit...

Tam yirmisekiz yıl olmuş sen bu vatan için şehit düşeli...

Adını bilmiyorum ama “adsız kahraman” olduğundan değil, çünkü gerçekten adın kayıtlı değil...

28 yıl öncesinin gazetelerine baktım, o hain saldırıda bu vatanı koruyan ve korurken şehit düşenlerin adını aradım, bulamadım.

Sonra şehit düştüğün ordunun internet sitesine baktım, orada da adın yazmıyor.

Sadece senin değil, hiçbir şehidimizin adı yok...

Şehidin adı değil ş’si bile yok...

Aradım, taradım, bulamadım...

Anlaşılan uğruna şehit olduğun devlet de, ordu da seni hafızasından silmiş..

 Seni şehit eden teröristlerin yakınları bu günleri “festival” olarak kutluyorlar Eruh’ta ve Şemdinli, Diyarbakirda, Hakkaride’de...

Seni şehit eden terör örgütünün sözde bayrakları ile sokaklarda halay çekip, zılgıt çekiyorlar...

İzinsiz değil ama!

Artık sokaklar onlara serbest.

Her şey onlara serbest. 

Keşke biz de ölseydik de görmeseydik bu günleri

aslında biliyor musun?

Sen şehit olarak bir gün öldün.

Biz ülkemizin bölündüğünü görerek...

Hiçbir şey yapamayarak...

Etimizden her gün bir parçayı...

Ruhumuzdan bin parçayı...

Onurumuzdan kaç bin parçayı bırakarak yaşıyoruz...

Toprağın altına giremeyenler olarak yerin dibine

giriyoruz anlayacağın...

...

Biliyor musun peki adsız şehit, devleti idare edenler için sen artık sadece taraflardan birisin?

Onlar için şehit de bir, ölen terörist de...

Diyorlar ki bir şehit anası ile ölen bir teröristin anası birdir, ikisi de aynı acıyı çeker...

Anana bu kahpelik rolünü vermeye kalkanları görmedin iyi ki adsız şehit...

Senin ölmen yetmiyormuş gibi, bir de seni o teröristlerle bir tutuyorlar.

Utanmadan evlat acısından söz ediyorlar...

Söyle ey adsız şehit; hangisinin çocuğuyla birliktesin şimdi cennette?!

Söyle hangi politikacının, bürokratın, sözde aydının çocuğu yanında?!

Hiçbirini göremiyorsun değil mi...

Göremezsin çünkü onların çocukları değil şehit olan.

Evlat acısını bilmezler.

Onlar teröristin acısını hissediyorlar.

Şehidi değil teröristi evlat bellemişler.

Dolayısıyla senin ananla değil teröristin anasıyla görüşüyorlar.

Görüşüyorlar, gülüşüyorlar ve numaradan

ağlaşıyorlar...

Seni öldürme emrini veren teröristlerin başı Apo şu an hapiste...

Tüm devlet artık onun sözünü bekliyor...

Evet Apo’yu bekliyorlar.

Onun ne kadar önemli olduğundan, onunla anlaşmak gerektiğinden söz ediyorlar.

Senin katilinle barışmaktan söz ediyorlar.

Acıları söndürmekten...

Ama senin acını bilen yok ki şehit...

Senin acını umursayan yok ki şehit...

Sen cenaze törenlerinde hatırlanan, sonra unutulansın ey şehit...

Her bayramda, her kandilde, doğum gününde, ölüm gününde kim geliyor mezarının başına ey şehit?

Zavallı anandan, babandan, kardeşinden, eşinden, çocuğundan başkasını gördün mü başında sana dua ederken?

...

Ve onlar teröristlerle pazarlık ederlerken yeni yeni şehitler veriyoruz bir taraftan

Evet adsız şehit...

Adsız kahraman...

Mehmetçik...

Sen öldün vatan bölünmesin diye...

Bu ülke de sana söz verdi kanın yerde kalmayacak diye...

Sen sözünü tuttun, sözün için canını verdin...

Ama kanın hâlâ yerde...

Evet şehidim aslanım boşuna mı öldün...